Αυλοκόλακας = αυλή + κόλακας. Ο κόλακας ηγεμόνα, βασιλιά ή άλλου ισχυρού πολιτικά προσώπου. Από το λεξικό της κοινής νεοελληνικής του Τριανταφυλλίδη.
Η έννοια του αυλοκόλακα άρχισε να υπάρχει από την αρχαία εποχή, τον καιρό που οι ηγεμόνες, βασιλείς , τύραννοι αποζητούσαν την παρουσία στο περιβάλλον τους τέτοιων ανθρώπων, οι οποίοι τους ήταν απαραίτητοι για την άσκηση των καθημερινών τους πρακτικών. Οι ίδιοι οι κόλακες βεβαίως αποτελούσαν τάξη ανθρώπων με συγκεκριμένο χαρακτήρα και ιδεολογία και ήταν προφανές ότι μόνο αυτό μπορούσαν να κάνουν στη ζωή τους και τίποτε άλλο.
Στο πέρασμα των αιώνων η τάξη των αυλοκολάκων εξελισσόταν και έπαιρνε τη θέση της στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, προσαρμοζόμενη κάθε φορά στην ανάλογη εποχή. Άνθισε στη ρωμαϊκή εποχή, δεν έλειψε απ’ το Βυζάντιο, έπαιξε το σημαντικό ρόλο της κατά το Μεσαίωνα και έφτασε μέχρι και τους προηγούμενους αιώνες.
Φτάσαμε λοιπόν στη σημερινή εποχή, κατά την οποία και σύμφωνα με τα λεγόμενα των σύγχρονων πολιτικών διάγουμε τη φάση του θριάμβου της δημοκρατίας και της πιο μεγαλειώδους εφαρμογής της. Αυτό κατά αυτούς συμβαίνει κυρίως από τα χρόνια της αποκατάστασης της δημοκρατίας και μετά, δηλαδή κατά τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Στη σημερινή εποχή λοιπόν και ενώ θα περίμενε κανείς να μην υφίσταται καν η έννοια του αυλοκόλακα, διότι δεν υπάρχει ολιγαρχικό καθεστώς, τύραννοι και βασιλείς στη χώρα μας, εντούτοις έχει αναπτυχθεί μία περίεργη τάξη αυλοκολάκων γύρω από τους εκλεγμένους του πολιτεύματός μας, η οποία έχει και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Είναι συνήθως άνθρωποι χασομέρηδες, με όλα τα χαρακτηριστικά του κηφήνα, δηλαδή του τύπου που προσπαθεί να επωφελείται χωρίς να δουλεύει, κατώτατα κομματικά στελέχη τα οποία νομίζουν ότι διακρίνονται στον κύκλο τους όντας προσκολλημένοι και εμφανιζόμενοι δίπλα σε κάποιον πολιτικό ή άνθρωποι που προσβλέπουν στην εκπλήρωση των επιθυμιών και των στόχων τους με πλάγιους τρόπους.
Δυστυχώς η τάξη αυτή είναι πολυπληθής και αυξάνεται συνεχώς εξαιτίας της απόγνωσης του λαού και των τεράστιων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων του. Η υποσχεσιολόγία και οι φρούδες ελπίδες που καλλιεργούν με επιστημονικό τρόπο οι πολιτικοί και οι πολιτευόμενοι στο λαό, αυξάνει τους προσκολλημένους δίπλα τους ακόμη και σε εποχές έντονης απαξίωσής τους, όπως η σημερινή. Με τον τρόπο αυτό οι πολιτικοί εξυπηρετούν την επικοινωνία τους, γιατί οι επικοινωνιολόγοι ισχυρίζονται ότι ένας πολιτικός φαίνεται καλύτερος στα μάτια του κόσμου εκτός των άλλων, όταν συνοδεύεται από πολλούς.
Η φυλή των αυλοκολάκων συσπειρώνεται κυρίως σε προεκλογικές περιόδους γύρω από τους άρρωστους με το μικρόβιο της πολιτικής και θλιμμένος παρακολουθείς τον αξιοθρήνητο και αξιολύπητο θίασό τους, να επαναλαμβάνει το άθλιο έργο του, εμφανιζόμενος σε ποταπά καφενεία μπρος στο ταλαιπωρημένο και τυραννισμένο κοινό του.
Η έννοια του αυλοκόλακα άρχισε να υπάρχει από την αρχαία εποχή, τον καιρό που οι ηγεμόνες, βασιλείς , τύραννοι αποζητούσαν την παρουσία στο περιβάλλον τους τέτοιων ανθρώπων, οι οποίοι τους ήταν απαραίτητοι για την άσκηση των καθημερινών τους πρακτικών. Οι ίδιοι οι κόλακες βεβαίως αποτελούσαν τάξη ανθρώπων με συγκεκριμένο χαρακτήρα και ιδεολογία και ήταν προφανές ότι μόνο αυτό μπορούσαν να κάνουν στη ζωή τους και τίποτε άλλο.
Στο πέρασμα των αιώνων η τάξη των αυλοκολάκων εξελισσόταν και έπαιρνε τη θέση της στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, προσαρμοζόμενη κάθε φορά στην ανάλογη εποχή. Άνθισε στη ρωμαϊκή εποχή, δεν έλειψε απ’ το Βυζάντιο, έπαιξε το σημαντικό ρόλο της κατά το Μεσαίωνα και έφτασε μέχρι και τους προηγούμενους αιώνες.
Φτάσαμε λοιπόν στη σημερινή εποχή, κατά την οποία και σύμφωνα με τα λεγόμενα των σύγχρονων πολιτικών διάγουμε τη φάση του θριάμβου της δημοκρατίας και της πιο μεγαλειώδους εφαρμογής της. Αυτό κατά αυτούς συμβαίνει κυρίως από τα χρόνια της αποκατάστασης της δημοκρατίας και μετά, δηλαδή κατά τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Στη σημερινή εποχή λοιπόν και ενώ θα περίμενε κανείς να μην υφίσταται καν η έννοια του αυλοκόλακα, διότι δεν υπάρχει ολιγαρχικό καθεστώς, τύραννοι και βασιλείς στη χώρα μας, εντούτοις έχει αναπτυχθεί μία περίεργη τάξη αυλοκολάκων γύρω από τους εκλεγμένους του πολιτεύματός μας, η οποία έχει και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Είναι συνήθως άνθρωποι χασομέρηδες, με όλα τα χαρακτηριστικά του κηφήνα, δηλαδή του τύπου που προσπαθεί να επωφελείται χωρίς να δουλεύει, κατώτατα κομματικά στελέχη τα οποία νομίζουν ότι διακρίνονται στον κύκλο τους όντας προσκολλημένοι και εμφανιζόμενοι δίπλα σε κάποιον πολιτικό ή άνθρωποι που προσβλέπουν στην εκπλήρωση των επιθυμιών και των στόχων τους με πλάγιους τρόπους.
Δυστυχώς η τάξη αυτή είναι πολυπληθής και αυξάνεται συνεχώς εξαιτίας της απόγνωσης του λαού και των τεράστιων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων του. Η υποσχεσιολόγία και οι φρούδες ελπίδες που καλλιεργούν με επιστημονικό τρόπο οι πολιτικοί και οι πολιτευόμενοι στο λαό, αυξάνει τους προσκολλημένους δίπλα τους ακόμη και σε εποχές έντονης απαξίωσής τους, όπως η σημερινή. Με τον τρόπο αυτό οι πολιτικοί εξυπηρετούν την επικοινωνία τους, γιατί οι επικοινωνιολόγοι ισχυρίζονται ότι ένας πολιτικός φαίνεται καλύτερος στα μάτια του κόσμου εκτός των άλλων, όταν συνοδεύεται από πολλούς.
Η φυλή των αυλοκολάκων συσπειρώνεται κυρίως σε προεκλογικές περιόδους γύρω από τους άρρωστους με το μικρόβιο της πολιτικής και θλιμμένος παρακολουθείς τον αξιοθρήνητο και αξιολύπητο θίασό τους, να επαναλαμβάνει το άθλιο έργο του, εμφανιζόμενος σε ποταπά καφενεία μπρος στο ταλαιπωρημένο και τυραννισμένο κοινό του.
Να προσθέσω ότι είναι συνήθως άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια με χαλαρές ηθικές αξίες οι οποίοι δεν έχουν πρόβλημα ακόμα και να αλλάζουν κομματικό στρατόπεδο ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Συνήθως οι αυλοκόλακες κουβαλάνε ανδρικές και γυναικείες τσάντες, μεταφέρουν μίζες, παίρνουν μίζες και άλλα πολλά τα παραδείγματα γύρω μας... Αλήθεια κύριε Δήμαρχε του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας έχετε αυλοκόλακες γύρω σας; Σας αρέσει να έχετε ή τους απεχθάνεστε;
